سلام استاد
دو نقطه:
بعضی وقتا خود خانوما متاسفانه نسبت به کسی که به روند بد و دردناک زندگیشون دامن بزنه، رغبت بیشتری نشون میدن. مثلاً اگر کسی بگه میتونی زندگیت رو درست کنی، به خدا توکل کن، میشه و از این دست، احساس میکنن از طرف اون ادم درک نشده. اما کافیه یک نفر مهر تأیید به قول خودشون به بدبختیاشون باشه، اون موقع این هم نشینی دیدنیه...

در مورد حس نفرت، متاسفانه خیلی از خانم ها نیاز به توجه دارن و نمیدونن چطور این حسشون رو بگن و از اونجایی که شوهرشون فقط در صورت قهر کردن نیاز عاطفی این خانم رو برآورده میکنه و بهش همه جانبه توجه میکنه، این خانم از این سیستم استفاده میکنه و لحظه به لحظه شرایطی ایجاد میکنه که مثلاً جر و بحث کنن و قهر کنن و به قول معروف آقا منتشون رو بکشه و او احساس خوشایند توجه رو اینطوری کسب کنن؛ اما در دراز مدت آقا نسبت به این رفتار خانم حس بی تفاوتی پیدا میکنن و این قطره های کوچک کدورت اگر وسط راه به آشتی منجر نشه، حتماً تنفر رو به بار میاره...


25ساله/تهران/28مهر1391

سلام مجدد
در مورد صحبت کردن زوج ها با هم مدام این دیالوگ شکیبایی(خدا بیامرز) در خانه سبز برام تکرار می شد:
ببین... دلخوری، باش... عصبانی هستی، باش... قهری، باش... هر چی می خوای باشی باش... ولی حق نداری با من حرف نزنی... فـهمیـدی...؟

گفتگو سرچشمه زلال محبت انسان هاست...

25ساله/تهران/28مهر 1391