با سلام بعد از جستجوي شما در برنامه پارک ملت از شعر جبران خليل جبران، بخشي از اين شعر را که خودم آن را ترجمه کردم تقديم مي‌شود: اجازه دهيد فاصله هايي در با هم بودنتان باشد... با هم آواز بخوانيد و برقص درآييد و شادمان باشيد، اما بگذاريد هر يک از شما تنهايي خود را حفظ کند، درست همان طور که تار هاي عود تنها هستند، با اين وجود آن ها با موسيقي يکساني به ارتعاش در مي آيند. دل بسپاريد، اما تسخير ديگران نشويد... با هم بايستيد اما فاصله را حفظ کنيد: چرا که ستون هاي معبد از هم جدايند، و درخت بلوط و سرو رشد مي‌کنند اما نه در سايه‌ي يکديگر. (خليل جبران ، 1968، صص، 1516)