سلام/ نه. غیبت گناه کبیره است و ما نباید موافق با معصیت باشیم.
به نظر شما بهتر نیست در مواردی که از کسی ناراحت می شویم، صبر کنیم و با انصاف و مهربانی در مورد او قضاوت کنیم تا گرفتار کینه توزی و غیبت و سیاهی نشویم؟
  پی نوشت: اما اگر قبلا غیبت کردید -و نه افتراء و تهمت- راضی ام. غفرالله لنا و لکم.
شما را نمی شناسم و نمی دانم چرا ناراحتید به هر حال از شما عذرخواهی می کنم.
و حتما می دانید که حلال کردن غیبت کننده توسط غیبت شده کافی نیست چون غیبت معصیت است و از گناهان کبیره، لازم است فرد غیبت کننده از خدای مهربان طلب مغفرت کند و توبه! یعنی عزمش را برای ترک غیبت جزم کند.