سلام,محرم هرسال با شروع عزاي حسين همه جا رنگ و بوي حسيني ميگيرد.معمولا من هم بياد اين امام براي دلشکستگي خودم مينوشتم .امسال دير شد محرم از نيمه گذشت اما دل من بيشتر شکست؛پس نوشتم: امام مهرباني و عشق امام من که به اعجاز آوردي دستانت را به ياري که در فکر من نخستين ايمان آورنده ات ؛منم در هم شکسته لات عشق به توو عزي نفرت از توام مي گويم من به عشق تو کافرِ همه چيزم امام من فکر ميکنم: از قدمت لحظه هاي عمر من از محرم هرسال؛به اندازه يک دريا از اشکهاي من؛ يک دهليز پر از تنهايي تو ؛يک صحرا پر از زخمهاي تو؛و يک شط لبالب حوصله و بردباري توکه هيچگاه سرازير نشد.اين چه نقلي است؟ پشت پنجره محرم هرسال دل دل ميکنم تورا؛ يک تسبيح سوز ؛يک شش گوش نور؛يک هلهله پر از سکوت زينب از فراق تو چه کرد؟ هوالقادر,هوالشافع,هوالحبيب بسم رب الحسين