سلام حاج آقا ارادتمندیم حاج آقا جواب سؤال بنده را نمی دهید؟. ناامیدی هم چیز بدی است، خدا به نا امیدی گرفتارتان نکند. الغرض، خانواده این دختر خانم یک بار دیگر به خاطر اصرار من و خانواده ام راضی شدند که ما را پذیرا باشند. من امشب یک بار دیگه می توانم با ایشان صحبت کنم ولی راستش را بخواهید نمی دانم چه شکلی باید از موقعیت به دست آمده استفاده کنم و خودم را به ایشان بقبولانم. نا امیدم (شدیداً) احساس شرم می کنم حتی یه جورایی از پدر و مادرم. پدر و مادرم تا همین جا خیلی برام مایه گذاشتند. از دیدن روی آنها خجالت می کشم و از اینکه اینطوری گرفتار دلم شدم. فکر می کنید پدر و مادرم در مورد من چی فکر می کنند؟. حاج آقا من در این 2-3 روز که از فرستادن نامه ام می گذرد،هر روز چندین دفعه (شاید 10 بار) به سایتتون سر می زدم تا شاید جوابی ببینم ولی انگار که نمی خواهید جواب من را بدهید. چی می شد که شما الآن به داد من می رسیدید. در این شب لیله الرغائب یاد بنده حقیر و آرزویم هم باشید (لطفاً. تا حالا خودم را اینقدر کوچک و حقیر ندیده بودم. در هر صورت تشکر و ملتمس دعا