(پارك ملت)
با سلام
من مرز بين «كار خير علني و مخفي» رو نمي‌دونم. حتي بعضي واجبات را براي اينكه ريا نشه مخفي مي‌كنم. حس مي‌كنم «چون تحسين ديگران خوشحالم مي‌كنه ارزش عملم نابود مي‌شه.»
حتي مثلا من هر روز نماز قضا مي‌خونم ولي در جمع اين كار رو ترك مي‌كنم، يا قرائت قرآن ماه رمضان رو مخفي مي‌كنم، صدقه، انفاق، نماز مستحبي و ... را كه هرگز و هرگز علني نمي‌كنم. و يا حتي رفتن به زيارت را هم براي كسي تعريف نمي‌كنم كه مثلا هفته گذشته رفته بودم مشهد يا ...
چه جوري بايد يك كاري مثل انفاق را علني انجام بدم و مطمئن باشم خدا مي‌پذيره؟ و براي خدا بوده؟
حاج آقا تو رو خدا لطفا اين يك بار جواب منو بديد يا اينجا يا توي برنامه‌تون لطفاً.
التماس دعا
شهاب مرادی سلام/ اگر به این معرفت برسی که ترویج دین خدا و پررونق نشان دادن بازار عبادات ثوابش از آن عمل بیشتر است، کم نمیذاری!
و یا اگر در رابطه با خدا و انجام واجبات و مستحبات رضای او را طلب کنیم و از دو دو تا چارتا کردن ثواب بالاتر برویم و ... حرکت در مسیر تکلیف و وظیفه آسان تر می شود. پسندم آنچه را جانان پسندد.
هرگاه تشخیص کاری برایت سخت شد و شیطان -مثل الان- زیاد فضولی کرد نفست را با نمونه های روشن از عبادات آشکار اهلبیت آرام کن. اهل بیت هم انفاق آشکار داشتند و هم پنهان و عبادات آشکار بسیار.
