سلام
پيگيري
صحبتاتون خيلي آرامش بخشه ولي واقعي نيست. نمي دونم زندگي شما چجور بوده و هست ولي اينو مطمئنم به سختي زندگي من نبوده و نيست. يعني زندگي هيچکس به سختي زندگي من نبوده و نيست. وقتي افرادي مثل شما ميشننن توي تلويزيون و حرف ميزنن، حرفاشون قشنگه ولي فقط قشنگه.
اينکه من جوون بسيجي اينقدر توي زندگيم تلخي و تنهايي ديدم که با خداي خودم دعوام ميشه که اگر دليل خلقت من فقط حال گيري بوده که پس چرا خلق کردي! من که اجباري براي به اين دنيا اومدن نداشتم.
مورد من يک مورد خاصه! من توي اين دنيا هيچي ندارم که دلمو بهش خوش کنم و با يادش زندگي کنم. يک تکفرزند که نه پدر و مادر خوبي داشته، نه خواهر و برادري داره، نه خانواده خوبي، نه پول و ثروتي، نه زيبايي اي، و نه از لحاظ جسمي سلامت کامل، نه دوست وفاداري، نه اميد به ازدواج، و نه اميدي به رحمت و عدالت خدا، که شايد تا آخر عمر بايد تنهايي رو تحمل کنم!
جواب من مثل بقيه يک کلمه نيست که از اين به بعد زندگي خوبي داري؛ نميدونم شايد افسردگي گرفتم.
من شما رو به مناظره دعوت مي کنم ولي مطمئنم هيچکس نميتونه جواب گوي مشکلات من باشه! يعني آخرش به اين ميرسه که قضا و قدر الهي و خدا اون دنيا برات جبران ميکنه!
والسلام
شهاب مرادی سلام/ حالا چرا "مناظره"؟! ...
مناظره که نه ولی یک جوک برات می نویسم:
میگن کسی به یک پزشکی، با عصبانیت و بی تابی گفت: تمام بدنم درد می کنه دست به هرجا می زنم دردم می گیره مثلا سرم ، صورتم، بازوم، کمرم ، شکمم ، پام و... همین طور که می گفت دکتر با لبخند و به آرامی بهش گفت چیز مهمی نیست؛ احتمالا انگشتت در رفته و به هر جا می زنه درد می گیره! انگشتت درد می گیره نه تمام بدن.
