با عرض سلام و تبريك در آستانه روز «مادر»، تقديم به دوستانم كه با والدينشان مشكل دارند، مشكلاتي واقعي، اساسي، حقيقي يا غيرواقعي، بي‌اساس و واهي ...اما به هر حال از «نعمت بي‌تكرار» وجود آن «نازنينان» بي‌خبرند! تقديم براي «انديشيدن»، نه براي «تلخكامي» ... «...وقتي که بود نمي‌ديدم، وقتي که مي‌خواند نمي شنيدم... وقتي ديدم که نبود،وقتي شنيدم که نخواند... شگفتا! چه غم‌انگيز است وقتي که چشمه‌اي سرد و زلال در برابرت مي‌جوشد و مي‌خواند و مي‌نالد، تو تشنه‌ي آتش باشي و نه آب! و چشمه که خشکيد، و چشمه که از آن آتش که تو تشنه‌ي آن بودي ،بخار شد و به هوا رفت ... و از زمين آتش روييد و از آسمان آتش باريد ، تو تشنه‌ي آب گردي و نه آتش!!! و بعد، عمري گداختن از غم نبودن کسي که تا بود، از غم نبودن تو مي‌گداخت ...! ... وقتي که ديگر نبود من به بودنش نيازمند شدم، وقتي که ديگر رفت من به انتظارآمدنش نشستم،... وقتي او تمام شد من آغاز شدم وچه سخت است تنها شدن!» (دكتر شريعتي)