سلام/ دختر خوبم شاید مراجعین یادشون نباشه که شما 20-19 ساله هستید و ندانند که با تمام عواطف و احساسات پاک و معصومانه چقدر زیبا صبر کردی و هیچ شکایتی از خدا نداشتی اما خدا می داند. بابت این صبر خدا را شکر کن تا صبرت بیشتر شود و آرام تر شوی. حتما مرجعه ی شما به یک مشاور متدین لازم و ضروری است من خانم دکتر کرمانی یا هر یک از خانم های زندگی بهتر را پیشنهاد می کنم.
موارد را با همان شماره ها یک یک توضیح می دهم:
1.در مورد صبر و عزا و مصیبت پاسخم به خانم "مینا از ارومیه (+ اینجا)" را یک بار دیگر بخوان.
1و2. اظهار ضعف و درماندگی مباهات نداره ضعف را باید بد و ناپسند بدونید و رها کنید.
انسان صابر بی حوصله و افسرده نیست. آدم زنده تکلیف زندگان را دارد و باید خوب زندگی کن.
دخترم نه همسرت با مرگش به تو خیانت کرده و نه تو با زندگی به او خیانت می کنی!  پس بدون احساس گناه و بدون عذاب وجدان با آرامش و نشاط زندگی کن. این پاسخ را حتما برای خانواده ات بخوان.
3. قبلا هم گفته ام اموات یا درگیر مشکلاتشان هستند که از خوبی همسرت و بزرگی و مهربانی و عظمت خدا بعید است یا مثل یک بچه بازی گوش که مشغول دلچسب ترین تفریحات می شوند و خانه و ناهار و همه چیز را فراموش می کنند سرگرم نعمات خدا هستند که این با لطف و کَرم و بزرگی و مهربانی خدا بیشتر سازگار است و درست هم هست. پس نگرانش نباش! بذار بهش خوش بگذره. برایش دعا کن و شب های جمعه  و برخی مناسبت ها او را مهمان خیرات و مبرات کن و به زیارت مزارش برو. اما ، اما یک نکته مهم و ساده؛
باور کن او مُرده! و این واقعیت است.
خدا رحمتش کنه و خدا تمام اموات مومنین را رحمت کند هم محسن شما را و هم محسن ما را.
4. بی تردید دعا می کنم.
5. چرا تردید می کنی؟ خدا اگر به اندازه خودت مهربان بود چه می کرد؟ وای از این قیاس؛ خدا هفتاد مرتبه از مادر... نه ، بی نهایت مهربان تر است. تردید نکن.
زندگی کن.
پاسخ قبل(+ اینجا) / دوست دارم خبر ازدواج و شادمانی شما را هم بعدا اینجا بخوانیم