سلام/ نه دخترم دیشب پاسخ شما را پیرو پیام قبلی تان دوبار دقیق خواندم. اصلا مسئله ی شما پیش پا افتاده و بی اهمیت نیست بلکه مهم است و برخلاف تصور شما احساس کردم آرامش لازم را برای پاسخ گفتن ندارم و چند سطر نوشتم اما چون دیدم تحت تاثیر شرایط بچه شیعه های مظلومی مثل شما -که از درددلشان کمی باخبرم- دارم می نویسم و بیشتر دردل است تا راه حل؛ رها کردم و به خودم فرصتی دادم تا مجدد در فضایی غیر احساسی برایتان بنویسم.
به زودی پاسخم را یا در همین جا اضافه می کنم و یا به صورت یک یادداشت مستقل. یاعلی