سلام-(خصوصي)از كي بورد عربي استفاده ميكنم. درد دل دارم. شايد تو ضوابطتون نكنجد. ولي ميخوام نظر خداي سبحان را از شما كه بيشتر با حرفهاي خداي سبحان آشنا هستيد سوال كنم. اوايل انقلاب بود(حال و هواي عجيتي داشت: امام خميني, مردم, ايثار, جبهه, جنك , شهادت و...) تو اين حال و هوا براي من هم خواستكار ميومد. من از خدا خواسته بودم كه شوهر آينده من كسي باشد كه ايمان خود را با عملش ثابت كرده باشد. كسي كه جان خود را بخواهد در راه خداي سبحان بدهد از آزمايش الهي موفق به در آمده. بنابراين شرط من شد: جبهه رو بودن شوهر آينده ام. همين و بس. فكر كردم كسي كه براي خداي سبحان جانبازي كند حتما با زن و بجه هايش با رضاي خداي سبحان رفتار ميكند. و با اين فرد(بعد از ارائه نطراتم در مورد اسلام و ولايت فقيه و...) ازدواج كردم. بعد از جند ماه ديدم بحثهايش مثل كروه جنبش مسلمانان مبارز و بيمان و منافقين است. زندكيم شد بحث و جدل.حتي امامان معصوم را قبول نداشت. اين باعث اختلاف در زندكيمون شد و من روحيه برخاشكر بيداكردم. اون هم مرا روحا و عمدا اذيت ميكرد. تا اينكه بعد از 14 سال زندكي و 2 بجه جدا شديم. وقتي حديثهاي رسول اكرم و ائمه را ميخوانم احساس كناه ميكنم و با خود ميكويم كه بايد صبر ميكردم و اين هم جهاد من بود. از روز قيامت ميترسم كه براي اين طلاق بازخواست شوم. نظرتان برايم مهم است. متشكرم. البته اضافه كنم كه من اول خودموني بيشنهاد طلاق كردم ولي بعد ندامت خود را بهش نشون دادم ولي او فقط ير طلاق تكيه كرد و كوتاه نيامد.