سلام.باتشکر و سپاس فراوان از لطف شما.من و همسرم با یک مراسم بسیار ساده با هم ازدواج نمودیم. اعتقادم این بود که هر کس برای رضای خداوند ساده بگیرد خود خداوند ان زندگی را تضمین میکند. تمام تجملات را حذف کردیم. بسیار خاطره انگیز و زیبا ولی بینهایت ساده و بیتکلف. با شادی تمام زندگی را شروع کردیم.ایشان بسیار فرد خوبی است. من خیلی او را دوست دارم. پس از ان تصمیم به بچه دار شدن نمودیم.و با عنایت حق تعالی صاحب فرزند سالم و زیبایی شدیم. اما متاسفانه پس از ان من دچار ناراحتی و اختلالات روحی روانی شدیدی شدم . 1 سال است که تحت معالجه هستم. و پس از ان افسردگی . اکنون نزد پدر و مادرم زندگی میکنم. خب حالا دیگر تحمل هیچ چیز را ندارم. فقط شما بگویید چرا؟ همه چیز در استانه از هم پاشیدن است. واقعا چرا؟ من هر چه فکر میکنم نمیفهمم واقعا مصلحت خداوند چیست؟ چرا زندگی خوب من این گونه متزلزل شده ؟