سلام/ اشکال کار در این است که مادرت می خواهد بهترین دختر را برای تو انتخاب کند و ایده آل گرایی و کمال خواهی کار را مشکل و کشکل تر می کند ابتدا باور کند تو هم پسر خوبی مقل تمام پسرهای خوب هستی؛ نه بهترین پسر و با یک دختر معمولیِ خوب عاقبت به خیر و خوشبخت می شوی. وقتی به دنبال یک دختر "همه چیز تمام" می گردد آش همین است و کاسه هم ...
اما خودت آیا الان موقع ازدواج شماست؟ چند ساله اید؟ برنامه زندگی اعم از شغل و تحصیلات؟ -ظاهرا سربازی معاف هستی-
واکنش شما را مطلوب و نرمال ارزیابی نمی کنم این جمله ات را دوباره بخوان:«من هم الان تحت فشارهاي شديد روحي و جسمي هستم و دچار افسردگي شديد شدم.» چرا؟ و اینکه این شرایط خوب را معضل و بلا تکلیفی تعبیر کردی منطقی نیست. پسر جان درس بخوان کار کن و ازدواج چیزی جدا از زندگی نیست! 
هرچند گاهی اطرافیان به اظهارات غیر منطقی ما نمره می دهند و تقویت مان می کنند ولی ما نباید بر این اظهارات غیر منطقی پافشاری کنیم. از مادرت بخواه به دنبال کامل ترین و زیباترین و بهترین و ... نباشدو کتاب زندگی که گینس نیست. کتاب زندگی را با رنگ خدایی و معمولی و شاد بنویسو به دنبال جذب تشویق و توجه فامیل نباشید.
عبارت هایی مثل: برات دختری را انتخاب می کنم که همه دهانشان باز بماند و از این جور حرفها، مانعی برای انتخاب عاقلانه همسر و مانعی برای خوشبختی واقعی است.
مظمئنم ناراحت نمی شی اگر بگم؛ بعید است افسرده باشی، چک کن ببین لوس نشده باشی! التماس دعا.