سلام/ بچه ها در 2 تا 3 سالگی خصوصياتی دارند که پذيرش آنها براي والدين سخت است.
کودک دراين سن قدرت اينکه خود را جای ديگری بگذارد ندارد. حرف و نظر ديگران را نمی فهمد و تصورمی کند خودش محور عالم است.
اگر خواسته های والدين از او منطقی و متناسب با خصوصيات سنی اش نباشد رفتارهايی چون سرکشی لجاجت دروغگويی يا گوشه گيری و انفعال از او سر می زند.
بنابراين خصوصيات کودکتان را بهتر بشناسيد. وظايف او و انتظاراتتان از او (درحد توانش) را با زبان خودش به او توضيح دهيد. بيش از حد به او امر و نهی نکنيد و به توصيه پيامبراکرم(ص) که کودک درهفت سال اول امير است و بايد او را آزاد گذاشت عمل کنيد.
از تحقير واهانت به او بپرهيزيد. درحضور ديگران به شخصيت او احترام بگذاريد و بگذاريد آرامش مهربانی و صبوری را به طور عملی از شما بياموزد.
توجه کنيد که شاغل بودن شما موجب مي شود مدت بيشتری از او دور باشيد و مسلما خستگی شما نيز در اين کم صبری موثر است.
فراموش نکنيد که او کودک است و 3 سال دارد و مشکلات و گرفتاريهای شما را درک نمی کند.
با او مدارا کنيد.
اگر به اين توصيه ها عمل کنيد جايی برای سرزنش و احساس گناه باقی نمی ماند.