هر شب با خون دل بايد مردي به ظاهر متدين را تماشا کنم که دائم پي مچ گيري از پسران نوجوان و جوانش است و به حساب پدري کردن، دائم دست پسرانش را جلو خود آنها و ديگران باز مي کند که بگويد من پدر حواس جمع و در ضمن مقيدي هستم! امشب ناگهان ياد صحبت هاي ارزشمند شما در مسجد ارک افتادم. \"تغافل، تغافل،تغافل\" همين تغافل، شايد کليد گشايش باشد و از خود شما ياد گرفته ام \"از اشرف اخلاق کريم، تغافل است\" اما همين کليد از ديد نويسندگان و سازندگان فيلم هاي ما دور مانده. نمي دانم چطور قرار است اين \"فاصله ها\" ي ايجاد شده توسط پدري به ظاهر متدين که بويي از \"تغافل\" نبرده، طي چندين و چند قسمت يهو با يک پيام اخلاقي در آخرش جمع و جور شود ! يا آيا اصلا قرار هست جمع شود يا نه؟ نمي دانم آخر سريال، حق به کدام جبهه داده خواهد شد و اين سريال ها چه نقشي روي شکل گيري شخصيت ها بازي مي کنند فقط همين قدر مي دانم که سازندگان فيلم ها بلدند مفاهيم ديني ارزشمند و شيرين ما را به نحوي نمايش دهند که بي ارزش شود(منصف باشم، همه شان نه!) و کي قرار است به اصل دين و صحيح ترين شيوه نمايش آن پي ببرند خدا مي داند. (\"سلام\" مي شود آخر نامه ذکر شود؟ يا حق)