سلام حاج آقا.اسم من غزله.برنامتونو ديدم.حاج آقا خدا خيرتون بده واقعا از فرمايشاتتون لذت بردم اما فکر ميکنم نزديک به ۵ـ۶ ساله که شادي براي من معناشو از دست داده از وقتي که پدرم ما رو به ازاي عشوه هاي يه زن کثيف و خيابوني فروخت.از وقتي که به هر بهانه اي و به خاطر هر حرفي از بي کسي مادرم سواستفاده کردو به قصد کشت کتکش زد.از زماني که همه گول ظاهر حق به جانب و ريش و نمازاي رياييشو خوردن و گفتن حق با اونه اين در حالي بود که من و مادرم چه شبهايي که تا صبح کاري جز گريه نداشتيم و چه محبتها و چه وقتها و چه پولهايي که از جانب پدرم صرف هوي و هوسش نشد. پدرم فقط به ما خيانت نکرد اون به ما ظلم کرد ظلمي که حتي دشمنم به آدم نميکنه چه برسه به يه مرد در حق زن و بچش.شايد کاري که من کردم هيچ بچه اي نکنه يا دلش نياد اما من آرزوي مرگ پدرمو کردم از کارمم اصلا پشيمون نيستم يا از عذابش نميترشم چون اون به ناحق به ما ظلم کرد.به ناحق مادرمو عذاب داد ------ .با اين حال شما بگين من چطور ميتونم شاد زندگي کنم؟؟؟؟؟.اگه بدونين چقدر دلم از همه چي پره و نميتونم به کسي بگم ----- -به خدا اگه از ترس اون دنيا و ترس از بي کسيها و تنهايي هاي مادرم نبود تا حالا صد بار خودمو کشته بودم-----.حاج آقا من فقط ميخواستم يه کم درد و دل کنم اما شما که به خدا نزديکترين به خودش قسمتون ميدم بهش بگين اين حق من نبود.من که هيچ وقت ازش غافل نشدم.من که هميشه گفتم توکل به خودش..بگين اگه امتحانم بود ديگه بسه ----- بگين ديگه نميتونم------- (غزل18 ساله)