سلام امروز که برنامه تونو ديدم از حرفاتون خوشم اومد. من از اون ادمام که هرچي به عيدنزديک ميشيم مضطربتر ميشم هر شب که ميخابم ارزو ميکنم ديگه بلند نشم.از نفس کشيدن خسته شدم.با گريه ميخابم و باگريه بيدار ميشم فقط بخاطر ينفر.خيلي دوسش دارم. تو دوست داشتن هيچي واسش کم نزاشتم.4روز پيش بهم گفت يکي توزندگيم هست شايد فکرکنين ازاون دوستياي خيابونيه.نميدونم......اننقدر دوست داشتن تو اين زمونه دروغ شده که آدم جرئت نداره بگه خواهشا اين دوس داشتن منوباور کنين و کمکم کنين.از نصيحت خوشم نمياد.اينکه اين کارا خوب نيست و فايده نداره.گوشم پره بخدا ميدونم دروغ ميگه که کسي رو داره چون دفه اولش نيس اينم ميدونم که دوسم داره يه مشکلم دارم يه ماه پيش گفت که ميام خواسگاريت حتي وقتي با مامانش حرف ميزد حرفاشو شنيدم ميگن خانواده ما خيلي بالاتر از اوناس خانواده من فرهنگي ان مامان بابام معلم اونارم شغل ازادن ندونستم چي بگم بهش. اصلا نميدونم چه مرگمه خسته شدم به هيچي جز اون نمي تونم فکر کنم اين دفه من ازش خدافظي کردم غرورممم اجازه نميده ديگه بهش زنگ بزنم خودشم فقط دوروز يبار يه پيامي ميده چي کنم من با اين زندگي؟؟؟؟؟؟؟؟ اون ادرس ايميل هم ايديمه نميدونم واسه چي ميخاين اگه مممکنه تو همين سايت جوابمو بدين