سلام.من متاهل و 35 ساله ام .در نوجوانی به علت آذار و اذیت زیاد جسمی و روحی مادرم از بدر جدا و نزد مادر بزرگمان در شهر دیگری آمدیمو چون مادرم شغل نداشت با کمک مالی کم فامیل و در یک اتاق 6 متری 10 سال گذراندیم و بدر به دنبالمان نیامد و کمکی حداقل به ما بچه ها نکرد.ما کارمند و ازدواج کردیم.حالا که ازدواج کرده و کارمند شده ایم بدرمان باب رفت و آمد را باز کرده و ماهی یک بار از شهر خودش نزد فقط ما که وضعمان روبراه است میآید.و به 2 فرزند دیگرش کاری ندارد و حتی حالشان را هم نمی برسد. من از اینکه او فقط برای مهمانی و اینکه حالا او محتاج ما شده ما را میشناسد ناراحتم و فقط احترامش را دارم ولی نمی خواهم که اینقدر رفت و امد کند .چون شوهرم هم نمی بذیرد و میگوید تا حالا کجا بوده؟از طرفی احساس گناه میکنم .او گذشته را برای ما تکرار کرده.آیا مجبورم در حالی که نمیخواهم او را بذیرا باشم؟ و خدا تلافی میکند؟در برنامه مردم ایران هم در مورد این بدر و مادر ها صحبت کنید.و جواب مرا هم در سایت بگذارید.ممنون .