سلام.خسته نباشيد ..ممنون ميشوم اگر كمك فكري به من بفرماييد..من 28 ساله وكارشناس پرستاري هستم .هشت سال پيش ازدواج كردم كه به ميل خودم نبود وتا حدي اجباري بودومن درطي اين 8 سال هيچ وقت نتوانستم كوچكترين علاقه اي به ايشان پيدا كنم ومن تا5 سال مقاومت كردم كه با وجود مشكل وتا حل نشدن ان فرزند نداشته باشيم ولي نشد در حال حاضر به نظر شما با وجود داشتن يك فرزند دو ساله ايا ميتوانم به جدايي فكر كنم ؟ديگر از گريه خسته شده ام وديگر حس وحال جر وبحث هم ندارم و ارامش ظاهري در خانه حكمفرماست بدون هيچ دلبستگي از طرف من به ايشان!