
پیام های شما
پرسش و پاسخ امضا شده : ۱۳۸۸/۱۱/۰۷ ۱۵:۰۸:۳۲
سلام وعرض ادب . من براي کمک در زمينه دانستن حکم يه مشکل فقهي مزاحم اوقات شريف شما شدم .من متاسفانه يکسال الوده به گناه روابط نامشروع با مردان بوده ام و به ياري امام حسين از ابتداي محرم توبه کرده ام. در خصوص عده نگه داشتن و عدم گناه تصميم راسخ دارم که ديگر آلوده به گناه نشوم .
اما نمي دانم براي ارتباط شرعي با اقايي که به خواستگاريم امده چطور بايد رفتار کنم به دفتر چند مرجع هم ميل زده ام اما هيچکدام جواب من را نداده اند. خواهش مي کنم به من کمک کنيد و منو از دو دلي و ترس نجات بديد.
براي زن بدکاري مثل من که توبه کرده ايا امکان اين وجود داره که با کسي که قبل از توبه ارتباط داشتم دوباره ارتباط داشته باشم اما در 4 چوب شرعي ؟ممنون و التماس دعا
شهاب مرادی
سلام/ خدا را بابت توبه، شکر کنید و متوجه باشید که با توبه اصلاحات زیربنایی و اساسی اتفاق نمی افتد!
توبه ؛ (یک پشیمانی +تصمیم برای ترک گناه مذکور +طلب مغفرت) است؛ که خدای غفار و مهربان هم از سرلطفش عفو می کند و گناه، بی گناه ؛ التائب من الذنی کمن لاذنب له
ولی نکته مهم قلع و قمع کردن و ریشه کن کردن گناه است که کار می برد و مراقبت لازم دارد و به دانش و عمل نیازمند است و به آن جهاد با نفس می گویند.
شما توجه کنید که همچنان ریشه و زمینه اختلال و مشکلات شخصیتی باقی است.
سوال شما حکایت از این آشفتگی دارد. پاسخ فقهی را عرض می کنم -هرچند در ضوابط ارسال توضیح دادهام- اما قبل از آن به شما پیشنهاد می دهم از خودتان بپرسید:
- و به گناه خو گرفتم؟
- و یک فرد گناهکار (یعنی شریک و همکارم در جنگ با خدا) را دوست دارم؟؟؟
- تمایلات طبیعیِ من چرا افراطی شد؟
- چرا نتوانستم خودم را کنترل کنم؟
- ویا چرا خواستم گناه کنم؟ یا اصرار برگناه داشتم؟
اگر ریشه ها و زمینه های بروز این مسائل و شرایط مستعد برای گناه و خطا را شناسایی کنید،
با چشم باز می توانید تقوی را رعایت کنید و نگرانی ها و وسوسه های متنوع شیطانی کمتر آزارتان میدهد
در این مسیر یک مشاور خوب و متدین کمک موثری می تواند باشد
در سوال اول واژه های "رابطه شرعی" و "خواستگاری" متناسب نیستند و منظورتان را درست متوجه نمی شوم و اگر اشتباه نکنم همان مورد سوال دوم خواستگار سوال اول است؛ به هر حال اگر زن و مرد زنای محصنه نکرده باشند به هم حرام نمی شوند یعنی زن بعد از جدایی یا فوت همسرش می تواند با زانی ازدواج کند.
ولی چرا؟!
توبه ؛ (یک پشیمانی +تصمیم برای ترک گناه مذکور +طلب مغفرت) است؛ که خدای غفار و مهربان هم از سرلطفش عفو می کند و گناه، بی گناه ؛ التائب من الذنی کمن لاذنب له
ولی نکته مهم قلع و قمع کردن و ریشه کن کردن گناه است که کار می برد و مراقبت لازم دارد و به دانش و عمل نیازمند است و به آن جهاد با نفس می گویند.
شما توجه کنید که همچنان ریشه و زمینه اختلال و مشکلات شخصیتی باقی است.
سوال شما حکایت از این آشفتگی دارد. پاسخ فقهی را عرض می کنم -هرچند در ضوابط ارسال توضیح دادهام- اما قبل از آن به شما پیشنهاد می دهم از خودتان بپرسید:
سوال کنید ولی سرزنش ممنوع!
- چرا من گناه کردم و هرزه شدم؟ - و به گناه خو گرفتم؟
- و یک فرد گناهکار (یعنی شریک و همکارم در جنگ با خدا) را دوست دارم؟؟؟
- تمایلات طبیعیِ من چرا افراطی شد؟
- چرا نتوانستم خودم را کنترل کنم؟
- ویا چرا خواستم گناه کنم؟ یا اصرار برگناه داشتم؟
اگر ریشه ها و زمینه های بروز این مسائل و شرایط مستعد برای گناه و خطا را شناسایی کنید،
با چشم باز می توانید تقوی را رعایت کنید و نگرانی ها و وسوسه های متنوع شیطانی کمتر آزارتان میدهد
در این مسیر یک مشاور خوب و متدین کمک موثری می تواند باشد
در سوال اول واژه های "رابطه شرعی" و "خواستگاری" متناسب نیستند و منظورتان را درست متوجه نمی شوم و اگر اشتباه نکنم همان مورد سوال دوم خواستگار سوال اول است؛ به هر حال اگر زن و مرد زنای محصنه نکرده باشند به هم حرام نمی شوند یعنی زن بعد از جدایی یا فوت همسرش می تواند با زانی ازدواج کند.
ولی چرا؟!