با سلام خدمت شما و تشکر از اينکه به سوالات ما پاسخ مي دهيد نمي دونم که از کجاي مشکلم بايد بگم فقط اينو مي دونم که من خيلي بدم. من همين امروز با مادر و پدرم دعوايم شد البته موضوع جديدي نيست. ميدونم که در هر شرايطي من مقصرم چون دينمون گفته ولي ديگه خسته شدم. مامانم ميگه تو از سه سالگيت با من لجبازي مي کردي و به خاطر دوستات جلوي من مي ايستادي. هر چي بهشون ميگم آخه مگه بچه سه ساله چيزي ميفهمه گوش نميدن. من سال 82 شهرستان دانشگاه قبول شدم و رفتم وقتي برگشتم مشکلات ما چندين برابر شده بود و تا الان هم ادامه داره مامانم ميگه يزد منو خراب کرده ولي من ميگم تربيت 22 سال يک طرف و تربيت 2 سال يک طرف. پس تربيت اونا مشکل داشته . وقتي مامانم تو چشماي من نگاه مي کنه و منو نفرين مي کنه چرا من بايد دوسش داشته باشم سر هر موضوعي که دعوا ميشه من نفرين ميشم .ديگه خسته شدم و تحمل هيچ چيزي رو ندارم. فقط از شما مي خوام به من جواب بدين که بچه سه ساله مي تونه از روي عقل با مادرش سر دوستاش لجبازي کنه يا يه کمبودي باعث اين موضوع ميشه. دوم اينکه من 2 سال رفتم شهرستان به قول مامانم سرکش شدم اون نبايد يه کاري مي کرد اعتماد من بهشون جلب بشه نه اينکه با دعوا و نفرين و نکته سنج شدن هر روز منو از خودش دورتر کنه. امروز به من ميگه برو براي خودت يه زندگي مستقل درست کن . آخه آدم به دختر جوونش اين حرفو ميزنه؟ وقتي هم که گفتم باشه ميرم بابام عصباني شد و گفت ديگه حق ندارم برم سر کار البته از دبستان تا من کار اشتباهي ميکردم کيف و کتابم جمع ميشد و ديگه نبايد مي رفتم مدرسه ديگه عادت کردم. من هم بد ميکنم ولي نه اونقدر. اونام خيلي نسبت به من نکته سنجي مي کنن من هم ديگه خسته شدم. اين يک اپسيلون از حرفاي منه ببخشيد که وقتتون را گرفتم