اين دفعه ششم هست كه اين پيام رو براتون ميفرستم و نهضت همچنان ادامه دارد. سلام آقاي مرادي من ميلاد هستم 23 سال دارم... خيلي دوستتون دارم. مخصوصا\" از وقتي كه اومدين زاهدان و توي اون جلسه شما رو ديدم.خيلي احساس خوبي نسبت بهتون دارم و از معدود آخوندهايي هستين كه به دل آدم ميشينه .هر وقت هم كه شما رو توي تلويزيون مي بينم، ياد اون شب جلسه و صحبت هاي شيرين اون شب ميوفتم و واقعا\" شاد مي شم و احساس سرور مي كنم. خيلي دوست دارم يك بار ديگه هم منت بر سر ما بزاريد و به زاهدان تشريف بياريد. مطمئن هستم كه شما هميشه خدا رو به خاطر اينكه اينقدر در دل مردم جاي داريد شكرگزار هستيد و به نظر من اين نعمتي هست كه هركس لياقت داشتنش رو نداره. آقاي مرادي (شب عيد غدير،شبكه يك)داشتين از شادي و عيد و اينجور چيزها صحبت مي كرديد.و اما مشكل من.... من فردي هستم كه با دوستان و خانواده ام رابطه ي خوبي دارم و هميشه خنده و شوخي همراهم هست ولي توي خودم خيلي احساس تنهايي مي كنم.دوستام همه پسر هستند و دوست دختر هم ندارم، از اين بابت كه از روابط سطحي و زودگذر بين دختر و پسرها اصلا\" خوشم نمياد و دوستان اطرافم هم مثل خودم هستند. واقعا\" نميدونم چرا توي دل خودم احساس تنهايي مي كنم،بعضي وقتها فكر ميكنم شايد با ازدواج كردن مشكلم حل بشه ولي من الان دانشجو هستم و اصلا\" شرايط ازدواج رو ندارم،و مي دونم يكي از انگيزه هاي غلط ازدواج فرار از تنهايي است ، نميدونم چكار كنم؟ در ضمن رابطه ام با خداي خودم هم خيلي خوبه