پیام های شما
پرسش و پاسخ امضا شده : ۱۳۸۷/۰۸/۲۸ ۰۰:۱۸:۱۸
به نام خدا
با سلام
مختصر عرض مي كنم مادرم بيش از حد به مسائل زندگي خانواده مادري اش حساس و توجه دارد يکي از برادرانش يک سالي است که با همسرش در زندگي اش مشکل داره و مادرم با وجود داشتن چند خواهر و برادر تنها اين مسئله بر روي او تاثير بسيار منفي گذاشته و بقيه خواهر و برادرانش نسبت به اين مسئله بي اعتنا و حواسشان به زندگي خودشان مي باشد و همه بار عصبي اين مسئله بر روي دوش اوست و اعصابش بسيار ضعيف شده و نسبت به همه چيز بدبين شده و اعتمادش به ما را هم کاملا از دست داده و مدام از کارهاي منطقي و درست ما ايراد مي گيرد و هر روز انتقادهاي نابه جايي از رفتار و کردار ما مي نمايد و ما بچه ها به همراه پدرمان همگي خيلي تحمل کرده و به خاطر زحماتي که از بچگي براي ما کشيده گذشت مي کنيم اما روز به روز وضعيت رفتارهايش تحت تاثير اين مسئله بدتر مي شود ولي ما دوست داريم که آرامش دوباره به زندگي مان برگردد.
ممنون مي شوم در اين مورد راهکاري جهت بهبود اوضاع پيشنهاد دهيد.
يا علي
شهاب مرادی
سلام/ به نظر مي رسد مشکل مادرتان بيشتر به خود او بر مي گردد تا به مشکل برادرش .
علاقه زياد به برادر ( در حد وابستگي افراطي ) ، احساس مسئوليت در برابر زندگي او، مسئول دانستن خود در مورد مشکل او ، احساس بي پناهي و ناامني در خانواده خودش و مواردي از اين قبيل مي تواند موجب ايجاد چنين رفتارهاي نامتعارفي شود .
در مرحله اول شما سعي کنيد بيشتر با او همدلي کنيد . به او ( مادرتان ) بگوييد و ثابت کنيد که شما هم به خاطر مشکل دايي ناراحت هستید، مادر را اصلا به خاطر درگيري با اين موضوع سرزنش نکنيد ، حساسيت او را بر نيانگيزيد و او را عصبي نکنيد تا آرام تر و منطقي تر با اين مسئله برخورد کند . خودتان هم سعي کنيد با همفکري يکديگر راهي براي حل مشکل دایی پيدا کنيد (مثل دعوت به صلح و آشتي , راهنمايي براي مراجعه به مشاور, ريشه يابي مشکل از طريق گفتگو و ... )
اگر هيچ کدام از اين کارها نتيجه نداد با او گفتگو کنيد و صريح و جدي بگوييد که از اين وضع ناراضي و ناراحتيد و بهتر است هر چه زودتر با مراجعه به روانشناس از به وجود آمدن يک مشکل جديد و جدي تر پيشگيري کند.
علاقه زياد به برادر ( در حد وابستگي افراطي ) ، احساس مسئوليت در برابر زندگي او، مسئول دانستن خود در مورد مشکل او ، احساس بي پناهي و ناامني در خانواده خودش و مواردي از اين قبيل مي تواند موجب ايجاد چنين رفتارهاي نامتعارفي شود .
در مرحله اول شما سعي کنيد بيشتر با او همدلي کنيد . به او ( مادرتان ) بگوييد و ثابت کنيد که شما هم به خاطر مشکل دايي ناراحت هستید، مادر را اصلا به خاطر درگيري با اين موضوع سرزنش نکنيد ، حساسيت او را بر نيانگيزيد و او را عصبي نکنيد تا آرام تر و منطقي تر با اين مسئله برخورد کند . خودتان هم سعي کنيد با همفکري يکديگر راهي براي حل مشکل دایی پيدا کنيد (مثل دعوت به صلح و آشتي , راهنمايي براي مراجعه به مشاور, ريشه يابي مشکل از طريق گفتگو و ... )
اگر هيچ کدام از اين کارها نتيجه نداد با او گفتگو کنيد و صريح و جدي بگوييد که از اين وضع ناراضي و ناراحتيد و بهتر است هر چه زودتر با مراجعه به روانشناس از به وجود آمدن يک مشکل جديد و جدي تر پيشگيري کند.
نيما
9107 بازدید 19 امتیاز 
