با سلام. از پاسختان تشکر مي کنم. خدا نکند بخواهيم جلوتر از ائمه و معصومين قدم برداريم که جز ضلالت و گمراهي چيزي نصيبمان نخواهدشد. خدايا اگر چنين کردم استغفار مي کنم. باور کنيد آدم تارک دنيايي نيستم. در جهت بهبود شرايط مادي زندگيم مثل همه تلاش مي کنم. اما هميشه قبل از اينکه بخواهم چيزي را به دست بياورم (مثل پول، ماشين و ...) از خود مي پرسم آيا طاقت اينکه خدا آن را بنابر مصلحتي از تو بگيرد داري؟ يا آيا طاقت اين را داري که آنها را بگذاري و بروي؟ معمولا با بخشيدن چيزهايي که خيلي دوستشان دارم به ديگران اين حس را در خودم تقويت مي کنم. اما مسئله اولاد براي من استثنا است. ميل زيادي به مادر شدن دارم ولي فکر مي کنم که هيچ گاه طاقت اينکه خداوند فرزندم را از من بگيرد يا مرا از او بگيرد، ندارم. اين از ضعف ايمان خودم نشات مي گيرد نه خداي نکرده اينکه فرزند چيز بدي است و جلوي سلوک معنوي را مي گيرد. مرا کمک کنيد که چگونه ايمانم را تقويت کنم و در تمام موارد (نه صرفا مسائل مادي) تسليم مشيت الهي باشم.