سلام.اميدوارم برنامه هاي امروز خستتون نکرده باشه . امروز ، توي دانشگاه علم و فرهنگ، نامه من اخرين نامه اي بود که خونديد . ازتون خواسته بودم بهم ميل بزنيد تا باهاتون بتونم صحبت کنم . انتظارم خيلي زياد بود . اما شايد اين کسي که براتون اين نامه رو نوشته بود، اينقدي صحبتش اهميت داشت که ارزش يه ميل رو داشت. شايد اينقد نگرانش کرده بود که به قول شما حضور رو با ظ بنويسه . چه اهميتي داشت؟ خدا خيلي منو دوسم داره . اينو مطمعنم[مطمئن] . نميگذاره هر گوشي حرفم رو بشنوه . نميگذاره هر جايي حرفم رو بزنم. حتي به امامزادمون هم يک کلمه حرف نزدم . خودش بردم امام رضا ، گفت هرچي ميخواي به امام رضا بگو .جاتون خالي 2 هفته پيش امام رضا بودم . خيلي قرار بود اين مساله با کسايي گفته بشه . اما همشون يجورايي به هم خورد. حتي با آقاي راشد يزدي . رودر رو صحبت کرديم . اما نتونستم يک کلام بهشون در اين مورد بگم. اين مساله که مهم نيست . تموم شد . اما تورو خدا يکم بيشتر توي حرف زدناتون دقت کنيد. خدا ميدونه تا الان دل چند نفرو شکستيد ، چند نفر رو مسخره کرديد . چند نفرو دلخور کرديد . چند نفرو . . . بيخيال . فقط يکم بيشتر مراقب صحبتاتون باشيد . التماس دعا ... براتون آرزوي موفقيت دارم.
شهاب مرادی سلام/ ضوابط اینجا را رعایت نکردید.
1. من اگر با شرایط و ضوابط خودم زندگی نکنم محکوم به شکست خواهم بود.
2. شما دو هفته پیش رفتید مشهد و ... مرقوم فرمودید که تمام شد! چطور امروز اورژانسی شده بود و دوباره تمام شد؟ چرا رابطه خاص و
و
به هیچ وجه هدف راضی کردن ویا راضی نگهداشتن "همه" نیست! والسلام.
