سلام آقاي مرادي.ببخشيد دوباره مزاحم مي شم.احتمالا سوال قبلي که فرستادم به دستتون نرسيده.(اگه ميشه خصوصي باشه) خلاصه اش اين بود که يه نفر تلفني اصرار داشت باهام آشنا بشه خيلي التماس مي کرد،قسم مي خورد که نيت بدي نداره،خيلي تنهاست و احتياج به کمک داره.نميخواستم جوابشو بدم ولي به خاطر اسرار زياد دلم سوخت و فکر کردم ميتونم کمکش کنم.حالا موندم سر دوراهي که چي درسته؟اگه ميتونم، کمکش کنم يا ديگه جوابشو ندم؟سوء ظن نسبت به اون و قضاوت يک طرفه من اشتباهه يا اينکه فکر کنم حرفاش درست بوده و نيتش خيره؟ ضمنا اصرار بيش ازحدش منطقي به نظر نميرسه چون به قول خودش اگه شماره منو اتفاقي گرفته بود به جاي اينهمه خواهش مي تونست يه شماره ديگه رو امتحان کنه!از اينکه طولاني شد يا ممکنه تکراري باشه عذر مي خوام.