سلام ورودتون به مهماني خدا مبارک از طرح مجدد اما زيباي قصه آفرينش ممنون جالبه اما نميدونم چرا حالم خوب نميشه منظورم يه حال معنوي خوبه از فرصت طلايي رجب و شعبان به خاطر کلاسهاي فشرده و پرحجمي که ميرفتم نتونستم استفاده کنم به خودم ميگم هرسال که از رجب منتظر اومدن ماه مبارک بودم نميتونستم ماه رمضان رو خوب درک کنم امسال که بدون آمادگي پريدم وسط مهموني خدا که ديگه هيچ!!!!!! حاج آقا مشکلم اينجاست که نتونستم با خدا ارتباط برقرار کنم وقتي با خدا حرف ميزنم احساس ميکنم دارم ادا در مي آورم و خودم نيستم در حالي که وقتي با آدمها ارتباط دارم بيشتر به خودم نزديکم چرا اينجوريه؟با اين که ميدونم خدا منو ميبينه و از رگ گردن به من نزديکتره اما نميتونم باهاش ارتباط برقرار کنم يعني ارتباطم مصنوعي ميشه و به دلم نمي چسبه. خيلي وقتها هم به خاطر فاصله زيادي که به خاطر غفلتها و گناهانم بين من و خدا افتاده از شرمندگي روم نميشه که چيزي بگم و اين فاصله فهم خدا رو برام سخت کرده البته همون طور که گفتم از لحاظ تئوري مشکلي ندارم ميدونم خدامهربونه و بخشنده و غفور و بنده هاش رو با همه بديهاشون ميپذيره اما وقتي به عمل ميرسم همه چيز تصنعي ميشه. ازتون خواهش ميکنم تو ماهي که بهترين فرصت براي ارتباط با خداست راه رو نشونم بديد که اگه اين ماه بگذره و من آمرزيده نشم...!!!