با سلام فراوان خدمت شما سوالي دارم که شايد بي ادبي باشد خدمت شما و دوستان.ترجيحا نمايش داده نشود. ... ...متن پیام ... آقاي مرادي!استاد عزيز!همه اين حرف ها را زدم و سر شما را به درد آوردم تا نگراني ام را از اين موضوع و مشاوره ام با تبيان بگويم.با اينکه توانستم با ان موضوع مبارزه کنم شب و روز شده نگراني و غصه از اينکه مبادا در اشتباه باشم..شب و روز غصه دار حرفهاي آن مشاورم.زندگيم تعطيل شده.روابط ما عادي شده اما نگرانم مبادا دلم را به توبه ام خوش کنم و... مرا راهنمايي کنيد.باور کنيد هر بار پيام هاي دوستان را خواندم و عذرخواهي شان را بابت طولاني سدن پيامشان و تذکر دوستانه شما را نتوانستم دردم را بگويم..اما اين بار توسلي کردم و نوشتم. تا کرم شما ببخشد.خدا توفيق روز افزونتان عنايت کند.