سلام هميشه بعد از اينکه نماز ميخونم يا حتي بين دو نمازم چند دقيقه اي ميشينمو به جانمازم نگاه ميکنم . بار گناهم. روم نميشه حرف بزنم باهاش. برا همين با شرمندگي نمازمو تموم ميکنمو ميشينم . ميشينم تا سرزنشم کنه. خسته شدم از بس گفتم دفعه آخرمه ، ديگه خوب ميشم، ديگه دلتو نميشکونم، ديشب بهش گفتم اگه وقت نداري من فعلاً نشستم برو سراغ بقيه کار من از اين حرفا گذشته اينجوري نگام نکن . پيش خودم گفتم سراپا گوشه تا جواب اينهمه آدمو بده اونوقت منه نفهم يه بار دل به حرفش نميدم وقتي چيزي ازش ميخوام انقد سر کج ميکنم که ديگه دلش ميسوزه برام ميدونه اين کارا واسه همون لحظه است اما بازم ........... ديگه بعد نمازام روم نميشه دعا کنم پيشه خودم ميگم من حاليم نيست که دعاهام از ته دل يا نه اون که من لب باز کنم همه چيو ميفهمه. اگه از ته دل نباشه چي؟ واسه همين هيچي نميگم . ولي بازم بغضم ميشکنه نميتونم جلو خودمو بگيرم ناراحتش ميکنم حاج آقا نکنه با اشکام کارو بدتر کنم؟ اگه يه دفعه ازم دلش بگيره که حتماً تا الان گرفته تکليفم چيه ؟ اگه دلش با من ديگه صاف نشه من چيکار کنم؟ من تو دلم يه عالمه دردو دل مونده . دارم ميترکم . نميتونم بگم خدا زودتر آقامونو برسون چون فکر ميکنم از ته دل نميگم حس ميکنم بهم ميگه اصل حرفتو بگو تو اگه نگران اومدن آقات بودي دلشو نميشکوندي! نميدونم وقتي آدم از دل خودش خبر نداره چطور آدما ادعا ميکنن ما از دل هم خبر داريم ! وقتي ميخوام بگم خدايا گرفتاري همرو بر طرف کن پيش خودم ميگم الان بهم ميخنده ميگه معلوم نيست دوباره چشه داره از گرفتاريه مردم مايه ميذاره . حس ميکنم يه فاصله اي بين منو خدا هست هر کاري ميکنم اين فاصله رو از ميونمون بردارم موفق نميشم فکر کنم حرفام به دلش نميشينه؟!! اما خيلي دوسش دارم من خيلي پستم لايق امتحان دادن نيستم اما بعد از آخرين امتحاني که ازم گرفتو رد شدم يه امتحان جديد واسم راه انداخته .ميبيني حاج آقا!!!!اين خداي منه، اونوقت منم بنده اين خدا م؟ {پيام قبليمو نخونديد و جواب نداديد اميدوارم راه حل اين امتحانو درست تشخيص بدم و شما هم تو اين تشخيص راهنماييم کنيد .} دعا کنيد قبول شم . التماس دعا