سلام آقا معلم.توي محيط عجيب غريبي جا گرفتم.نميدونم.من هيچ وقت براي زندگيم تصميم رو به عمل نگرفتم.فقط تصميم؛لا عمل. قيافه ي نحسم رو يادتون هست؟به نوعي اصلا حجاب نداشتم. آقامعلم الآن در تصميم مهم زندگي گيرم.باباي من وخواهرم و دوستانش ميشه گفت يک دين زده هستند:امام زمان؟امامان؟نفي،نفي و نفي. وخانواده ي مادري:همه ي گونه هاي مذهبي و داييم بهترينشون که خيلي دوست دارم همراهشون باشم ولي من الآن در برزخم.ببخشيد شاگرد خنگ مزاحم خود را.من حجاب بلد نيستم،نه اينکه خودم نخواهم.براي همين چادري سرم ميکنم کش دارد يا حتي مغنعه همراه با کش.توسط خواهرم مسخره ميشوم.با من مياي بيرون اين ريختي نيا. من ميترسم بيشتر از اين تنها بشم.به درک تنهايي؛اين که 24 ساعت دعواودعوا.و سخنرانيهاي پدر گرامي که ديوانه کننده است.به جاي زر زدن روسريت رو بده جلو.من درست شدنيم؟؟؟زندگيم درست شدنيه؟؟؟ انگشتان کج و معوجي