سلام به شما و سپاس از خدايي که به شما فرصت استادي و به ما لطف شاگردي عنايت کرد. دختري 22 ساله هستم که مدتيه کمتر از خدا گله مي کنم . هميشه توي اتفاقات زندگيم دنبال رد پاي خدا بودم به همين خاطر وقتي جرياني بر خلاف ميلم تموم مي شد مي رفتم سر سجاده و با دل پري شروع مي کردم به گله کردن. بعد از ولادت امام رضا حالم عوض شده ديگه مثل قبلا بي تابي نمي کنم .اين شايد از يک جنبه خوب باشه اما من بيشتر مي ترسم از اينکه خدا(عزيز من) ديگه نخواد صدام رو بشنوه .اين همه سرد شدن بعيده .البته من هميشه ازش مي خواستم راضيم کنه به رضايت خودش ،فقط مي ترسم من رو به حال خودم رها کرده باشه.به هر حال ازش خواستم منو تو آغوشش بگيره و خودش تربيتم کنه،لطفا شما هم برام دعا کنيد. برادر!اين درد داغ تر از خواستگار نداشتن و ازدواج نکردن يا ... است لطفا از خودش کمک بخواين تا بتونين حرفي بزنين که آرومم کنه. يک دنيا سپاسگذارم هميشه تو حرم يادتون مي کنم. التماس دعا،به قول شما مردا يا علي