سلام لطفان خصوصي باشد با تشكر
آقاي مرادي من از زماني كه 14 ساله بودم علاقمند به آقاي شدم البته قابل توضيح است كه ابتدا اين علاقه از طرف ايشون شروع شد. با توجه به اقوام بودن ايشوناوايل ايشون را با اين حال كم مي ديدم ولي الن به دليل فاصله شهري مدت 4 ساله كه ايشون را نديدمالبته قابل توجه كه از مون ابتدا هم هيچ رابطه اي نبوده.الان با توجه به اينكه در سن 21 سالگي قرار دارم وايشون هم در سن 30 سالگي و هيچ رابطه اي هم وجود ندارد و تمام تلاشم براي فراموش كردن ايشون موفق به اينكار نشدم و نتونستم خودم را قانع به ازدواج به فرد ديگري بكنم ايشون هنز ازدواج نكردن. و به نحوي نشون دادن كه منتظرن من اشارهاي بكنم كه من اهل اين جور حرفها نيستم و غرور بهم اجازه اين جور كاري نميده. حالا موندم چه جوري با اين مساله كنار بيام فقط توصيه فراموش كردن و از اين جور حرفها نكنيد با كما ل تشكر
شهاب مرادی سلام/ اتفاقا توصیه ی من فراموش کردن او و جدی گرفتن خواستگارهای واقعی است.
اگر شما درست برداشت کرده باشی (که بعیده) باید پسری را که زحمت خواستگاری به خودش نمی ده و منظره تو ازش خواستگاری کنی ، جدی و قابل اتکا ندان!
