سلام/ پاسخی صریح:
اگر "افسرده" هستید چرا برای درمان به روانشناس مراجعه نمی کنید و چرا تصمیم به ازدواج دارید مگر ازدواج درمانگاه است؟ اگر "افسرده" نیستی چرا اسم خودت را افسرده...
ولی معلومه که با این خواستگار و پدر و خانواده "تنها" نیستید آنها با علاقه، حمایت و حتی تندی و آزارشان همراه تو هستند.و این بهتر از تنهایی است!
"خیلی داغونم" این نه حرف مثبتی است و نه کمکی به تو می کند و نه کارکردی دارد البته به جز جلب ترحم!
چرا داغون؟ یک خواستگار که پس از 7 سال علاقه یک طرفه یک دفعه از دل فامیل آمده خواستگاری و پدری مظنون و متهم به خشونت مخالفت کرده در حالی که تو و پدر با هم صحبت نکردید
برداشتت را از این پدر بداخلاق منصفانه تر کن!
مشکلت را با عقلانیت و آرامش حل کن .
او چند ساله است؟ و تو چند ساله ای؟ تا کی صبر کنید؟ آیا گفتگوی پنهان و غیر رسمی شما در چند سال مشکل تو را با پدرت حل می کند یا شانس های واقعی ازدواجت را هم از تو می گیرد؟ در این دو پیام چیزی از معیار و ملاک به جز ابراز علاقه تلفنی پسر بیان نکردید؟
راستی آیا این انتخاب است؟ یا فرار؟
آیا مشکل حاد شما که این آقا پسر می تواند حل کند توسط خانواده غیر قابل حل است؟
شما به مشورت با یک مشاور یا یک فرد خردمند نیازدارید تا بهتر تصمیم بگیرید.