سلام/ غزلی بود از آقای فاضل نظری:

از باغ ميبرند چراغانيت کنند
تا کاج جشن هاي زمستانيت کنند

پوشانده اند صبح تو را ابرهاي تار
با اين بهانه که بارانيت کنند

يوسف! به اين رها شدن از چاه دل مبند
اين بار ميبرند که زندانيت کنند

اي گل گمان نکن به شب جشن ميروي
شايد به خاک مرده اي ارزانيت کنند

يک نقطه بيش فرق رحيم و رجيم نيست
از نقطه اي بترس که شيطانيت کنند

آب طلب نکرده هميشه مراد نيست
گاهي بهانه ايست که قربانيت کنند


امروز شنیدم از این شاعر جوان دفتری به نام "گریه های امپراطور" منتشر شده و من هنوز نخریدم.