سلام حاج آقا. من قبلا هم پيام داده بودم. به هر حال ميخوام مشکلم رو که خواسته بودم تلفني خدمتتون عرض کنم رو اينترنتي بگم!البته جسارت منو به خاطر انتقاده کوچکم ببخشيد ديگه. حاج آقا من 20 سالمه پشت کنکور هستم.من ساله قبل با دختر خانومي دوست شدم و بين ما علاقه ايجاد شد. و بعد از مدت بسيار کمي تصميم به ازدواج گرفتيم و اين رابطه که کاملا پاک بود و بدونه هيچ گونه قصد بد همراه بود ادامه پيدا کرد. ما در روز حداقل 7 ساعت با هم حرف ميزديم.البته مادر من هم از اين موضوع مطلع شد اول مخالفت کرد و بعد موافق شد ضمنا ما همسايه هستيم. خلاصه بگم ما چند باري نزديک بود از هم جدا شيم من در ابتدا خيلي خيلي علاقه شديد داشتم تا حدي که وقتي چند باري خواست بهم بزنه تا حد سکته داشتم پيش ميرفتم و اون اين کارا رو به خاطر هم آزمايش من و هم حتي آزار من کرد. بعد از مدتي به من گفت در ابتدا منو رو به خاطر ازدواج نخواسته بود و در ادامه به اين حس رسيده. به هر حال ما با هم بوديم تا من احساس کردم که حجاب او کامل نيست و خواستم که رابطه رو بعد از تذکرات زياد قطع کنم که با التماس هاي بسيار اون اين کار و نکردم. در ضمن حاج آقا اون قبلا با چندين نفر رفاقت کرده بود که همه رو صادقانه به من گفت و من هم گذشت کردم. اما من متوجه شدم اون هم به من وابسته شده اما حاج آقا من در دل احساس ميکنم اون زن مورد دلخواه من نيست و از طرفي خانواده هامان به هم نميخورند و از طرفي به خدا شرمنده امام زمان هستم. چه کنم؟ از يک طرف علاقه از يک طرف آينده .در ضمن در اين مدت دوستي چند مورد از اون ديدم اما رو حساب بچه گي و خامي گذاشتم. البته اون زياد دختره آروم و قانعي نيست.اما به اون خيلي وابسته شدم.و البته بزرگترين مشکل من ناراحتي امام زمانه. به من بگيد که با اين شرايط ادامه بدم يا رابطه رو قطع کنم؟ اون هم از اين قطع رابطه عذاب ميکشه. تو رو به خدا راهنماييم کنيد. ديگه به خدا بريدم. ممنون.