آقاي مرادي سلام. من دختري 22 ساله هستم. زماني داشتم به خدا نزديک مي شدم. اونقدر نزديک شده بودم که در لحظه لحظه ي زندگيم حضورش رو حس مي کردم.اما يه جايي احساس کردم نمي تونم جلوتر برم نه اينکه نخوام نمي شدو اون موقع تازه معني ازدواج رو فهميدم.فهميدم چرا بايد ازدواج کرد تا کامل شد. اما متاسفانه نمي تونم بپذيرم که فردي که اصلا نمبشناسم و براي اولين بار در مراسم خواستگاري ميبينمش مي تونه منو به هدفم برسونه.آخه همه ميخوان يک زن يا مرد زندگي داشته باشن که توي چندسال عمرشون تنها نمونن ولي من دلم ميخواد هدف آفرينش رو توي زندگيم محقق کنم اما هميشه از طرف بقيه به ايده آل نگري محکوم ميشم.خيلي کم پيدا ميشن کساني که مثل من فکر کنن.لطفا بگين من چه کار کنم.خيلي التماس دعا