سلام حاج آقا اميدوارم حالتون خوب باشه من يك دختر 22 ساله هستم . اهل منطق و پايبند تمام شئونات اسلامي ، ظاهربين هم نيستم . چند سال پيش با آقا پسري آشنا شدم كه الان 28 سالشونه يك پسر كاملا متين و سرسنگين .از لحاظ فكري و عقلي هم كامل . خصوصيتهايي داشت كه در اكثر پسراي اين دوره و زمونه كمتر ميبينيم . به واسطه شرايط و موقعيتم مجبور بودم با ايشون كم و بيش در تماس باشم . هر 2 طرف حد و حدود خودمون رو ميدونستيم . و تو خيلي از مسائل همديگرو راهنمايي ميكرديم . يك ارتباط سالم و مفيد با اطلاع خانواده. به مرور زمان شناختم از ايشون بيشتر شد و فهميدم كه به معيارهايي كه من واسه انتخاب همسر براي خودم تعريف كردم خيلي نزديكه ! من دختري نيستم كه با يك نگاه ، يا 2 كلمه حرف قشنگ يا ظاهر و موقعيت خوب به كسي علاقه مند بشم . به اين آقا هم به خاطر اخلاق و رفتارش \" كم كم\" علاقه مند شدم . ولي اصلا از اينكه اون هم به من علاقه داره يا نه مطمئن نبودم . رفتارش كه اينطور نشون ميداد . هر خواستگاري كه داشتم رو با ايشون مقايسه ميكردم و چون شخصيت و وقار و سادگي برام خيلي مهمه و بقيه از اين لحاظها اصلا قابل قياس نبودن باهاش ، همه رو رد ميكردم . ولي هر چه قدر هم كه صبر كردم از طرف ايشون هيچ اقدامي صورت نگرفت . تصميم گرفتم به طور كل فراموشش كنم و همون ارتباط سالم و ناچيز رو هم قطع كنم . البته با توجه به فرمايشهاي شما در برنامه هاي تلويزيوني . ولي باز متوجه شدم كه اصلا راضي به قطع ارتباط نيست . من فكر ميكنم به خاطر مشكلي كه در گذشته واسش پيش اومده ديگه نميتونه به هيچ دختري پيشنهاد ازدواج بده ، يعني اينكه جرئت و جسارتش رو از دست داده و يا اينكه اصلا نميخواد ازدواج كنه. با خيليا مشورت كردم . حالا ميخواستم اگه ممكنه از شما هم راهنمايي بگيرم . و اگه نظر شما هم اينه كه خودم بايد موضوع رو مطرح كنم بفرمائيد : چه طور بايد باهاش درميون بزارم به طوريكه هم منظورمو برسونم هم شئن و منزلت خودم به عنوان يك دختر ، پايين نياد . چون شديدا معتقدم خواستگاري هميشه بايد از طرف پسر انجام بشه . ممنونم.