با عرض سلام خدمت آقاي مرادي. اعياد رو بهتون تبريك مي گم ... خواهشاً حرفامو تو سايت نذارين... متشكرم. من يه دختر 21 ساله ام خلاصه مي گم: حدود يك سال و نيم كه با پسري آشنا شدم كه علتش هم مشكلي بود كه ايشون داشتن. توي اين مدت 7 يا 8 باري توي محل كار ايشون خيلي معمولي همديگرو ديديم ... ,... خواهر بزرگتر دارم كه مجردن و هر دفعه به بهانه هاي مختلف خواستگاراشونو رد مي كنن و الان هم كه سن شون بالا رفته احتمال اومدن خواستگار به صفر نزديك شده و متأسفانه مامانم ممي گن تا اونا ازدواج نكنن من هم نبايد ازدواج كنم و اگر كسي هم پيشنهادي براي من به مامانم ميده به همين بهانه رد مي كنن. تا به حال چند بار با ايشون حرف زدم اما جز بي آبرويي نيتجه اي برام نداشته حالا سؤالام اينه : 1) من چه طوري مي تونم نفسمو قوي تر كنم يا احساساتم رو زير پا بذارم، چون نه مي تونم اين آقا رو فراموش كنم و نه باهاشون زندگي كنم .يه راهي پيشنهاد كنين .خواهش مي كنم. 2) وقتي فكر مي كنم براي هر نگاه يا حرف باايشون بايد اون دنيا عذاب بكشم نه مي تونم آرزوي مرگ كنم و نه تحمل اين جوري زندگي كردن رو دارم . راهنماييم كنين. بيشتر دوست دارم بدونم اون دنيا چه بلايي سرم مي ياد؟ 3) فكر مي كنم به خاطر گناهي كه كردم تو زندگي آيندم شكست مي خورم و همه مي گن ازدواج بعد اين رابطه ها نتيجه اي ندارهبه خاطر بي اعتمادي دو طرف اين درسته؟ 4) من با خانوادم چي كار كنم؟ ببخشيد كه طولاني شد فقط خواهش مي كنم مفصل جوب بدين البته مي دونم حجم كاري تون خيلي زياده اما... بازم يه دنيا ممنونم حالا كه با شما حرف زدم فكر مي كنم سبك شدم . بي صبرانه منتظر جوابم. خدا نگه دار