یه سلام به اندازه تمام ثوابی که بردین تا من رو علاقه مند کردین که به صحبتهای بعضی از روحانیون گوش بدم. من یه دختر 18 ساله ام . یه موضوع تکراریه میدونم .اما بالاخره همونطور که شاید بعضی وقتا خانوادم نتونن مسئله ریاضی منو حل کنن چون متخصص این امر نیستن در مورد مسائل شرعی هم نتونن کمکم کنن. من کاملا شرمسارم از اینکه با این سن هنوز نمازهامو 4 تا درمیون میخونم . پشت کنکور هستم شاید بیشتر از هر موقعی الان به خدا نیاز دارم و میدونم که الان خدا از من راضی نیست اینو در قلبم حس میکنم. اما من دوست ندارم نمازم رو بخونم در حالی که مثل موقعی که پدرم نماز میخونه و حواسش به گل استقلاله . درسته نمازم 4 تا درمیونه اما همون یه بار هم که میخونم اشک میریزمو میخونم . به خدا نه به این دلیل که نیاز یا حاجتی داشته باشم ! بالاخره هر کی پا تو راهی بزاره که بهش زیاد وارد نیست یه کم میترسه. از ماه رمضون به بعد احساس تنهایی عجیبی میکنم اما احساس میکنم که خدا یه چیزه با ارزش بهم داده که باعث میشه براش گریه کنم یادش باشم و به بعضی از خواسته هاش بهتر عمل کنم. نماز نخوندنم مانع از نگهداری این ودیعه میشه! راستش تا به حال کسی نتونسته منو قانع کنه که چرا حتی بدون حضور قلب باید نمازم رو بخونم ! کمک اقای مرادی eltemase doa