با سلام و تبريك تآثيرگذاري سخنانتون بر مردم. درخواستي داشتم . من مادر سه فرزند هستم كه خداوند مرحمت فرمود با هم اعطايمان كرد. متاسفانه از وقتي بچه ها به دنيا آمده اند جرات بيرون رفتن از خانه را ندارم. از بس كه با برخوردهاي هيجاني دوست و آشنا و غريبه مواجه مي شوم .باور كنيد در مراسم هفته مادر دوستم شركت كردم و مراسم از عزاداري به سوال در مورد بچه هاي من تبديل شد. حتي براي ديدن نوزاد يكي دو روز به دنيا آمده رفته بودم كه همه توجه ها به من بود و اينكه بچه هايم چگونه اند. نمي دانم با اين همه هيجان اطرافيان چگونه برخورد كنم . از بس در هرجا با يچه ها ظاهر شوم فوري عكس مي گيرندو نگاه مي كنند. طوري شده كه مجبورم هر بار يكي از آنها را بيرون ببرم. در 7 ماه گذشته حتي كساني كه نمي شناخته ايم براي ديدن بچه هايم به ديدنمان آمده اند گاهي فكر مي كنم بچه هاي من حكم سينما يا دور از ادب است بگويم(‌سيرك يا باغ وحش) را دارند.ازطرفي هر روز مهمان داريم مهمان هايي كه به جز به هم ريختن خواب و استراحت بچه ها و من و همسرم كمك ديگري نمي كنند.به حدي كه دوست دارم منزل مان را عوض كنيم و جايي دور از دسترس اقوانم و آشنايان باشيم. از لطف خداوند منان متشكرم اما از رفتار اطرافيان ناراحت. گفتم شايد با عنوان اين مطلب . شما در گفتگوهاي خود در سيما موضوع را طوري عنوان كنيد كه كساني هم كه مشكل مرا در مواردي مشابه دارند راهنمايي شوند و آنهايي كه با هيجان برخورد مي كنند هم مورد راهنمايي قرار گيرند. شايد اگر بچه هايم ناقص يا بيمار بودند راه زندگي را هم بر خود بسته بودم. البته به لطف پروردگار هر سه سالم و در نهايت زيبايي هستند اما باز هم حس مي كنم كه رفتار هيجاني مردم نسبت به ما بسيار دور از ادب است و حتي دور از پندار توانايي نسبت به توان و قدرت خداوند. ممنون و موفق باشيد