سلام.وقتتون بخير! 24.1سالمه و ليسانس 2.حاج آقا ماه پيش خاستگاري داشتم .. 3.ايشون ميخواستن لباس روحانيت بپوشن والبته دوس داشتن طرفشون کاملا مشتاق باشن به اين قضيه، 4.طلبه بودن و همه شرايطشون کاملا اون چيزي بود که من ميخواستم ولي متاسفانه قلبا در مورد تمايلم به ملبس بودن ايشون ترديد داشتم و با وجودي که کاملا نسبت بهشون نظر مثبت داشتم نخواستم دروغ بگم که مشتاقم و واقعيت رو گفتم. 5.اينم بگم که اون موقع هم در مورد اينکه با اين قضيه مشکل دارم يا نه با خودم تو دو راهي بودم وهمش ميترسيدم که شايد از پسش برنيام. 6.مادرشون خيلي ابراز علاقه ميکردن که اين وصلت صورت بگيره ولي در تماسي که بعد از جليه دوم گرفتن گفتن پسرشون ميخواد طرفشون قلبا به اين قضيه علاقه داشته باشه، 7.حاج آقا خدا شاهده که تحت تاثير شرايط بدي بودم که توضيح دادنش وقت شمارو ميگيره وتحت تاثير همين قضيه نتونستم درست تصميم بگيرم. 8.الان به شدت پشيمون هستم و مدام خودمو سرزنش ميکنم والان مطمئنم که واقعا با اين قضيه مشکلي ندارم،فقط يه حماقت بچگانه بود.احساس ميکنم ترديدن برطرف شده ولي ديگه دير شده،روزهاست دارم از خدا التماس ميکنم که نظرشون عوض شه و برگردن 9.من اصلا جوگير نشدم وقصد قهرمان بازي ندارم.چون در خانواده روحاني بزرگ شدم وبا اين محيط و شرايط کاملا آشنا هستم. 10.خواهش ميکنم راهنماييم کنيد که چکاري ميتونم بکنم.تو اين 1ماهي که گذشته چن خاستگار ديگه داشتم ولي نميتونم از فکر ايشون دربيام 11.از طريق واسطه هم نميتونم اقدامي کنم 12.تنها نشونه اي که ازشون دارم صفحشون تو اينستاگرامه واقعا ممنون که وقت گذاشتين وپيامم رو خونديد.خدا خيرتون بده