سلام حاج آقا اميدوارم با پاسختون ذهن آشفته منو آروم کنيد. 1-متاهلم 22 سالمه همسرم 27 2-سه ساله ازدواج کرديم. 3-فکر ميکنم وقتشه بچه دار شيم. 4-با همسرم تصميم گرفتيم 40 روز خوب زندگي کنيم بعد اقدام کنيم ولي متاسفانه نمي تونيم ثابت قدم باشيم فوقش يه هفته 5-متاسفانه ضعف معنوي داريم.کاهل نمازايم.مخصوصا من.به اميد اينکه با ازدواج با فردي مذهبي نمازم قضا نشه ولي متاسفانه من روي اون تاثير گذاشتم 6-مشکلات ديگه اي هم دارم مثلا متاسفانه از اولش هم خانه دار خوبي نبودم.نسبت به اوايل ازدواج بهتر شدم ولي خيلي عقبم 6-من نگران تربيت فرزندم هستم.وقتي يه مادر خودش نمازش کامل نيست و سست ايمانه چه طور مي تونه فرزندشو با نماز آشنا کنه.مگه نه اينکه رفتار بيشترين تاثير رو در تربيت داره 7-از طرفي خيلي لا ک پشتي دارم پيشرفت مي کنم از طف ديگر سنم داره مي ره بالا.چون ما دوست داريم اگه خدا بخواد صاحب چند فرزند بشيم پس زياد هم نمي تونم صبر کنم از خودم به خاطر بي ارادگيم بدم مي ياد. به نظر شما چي درسته صبر کنم تا وقتي رفتارامونو اصلاح کنيم؟اگه نه پس تاثيرش روي بچمون چي مي شه؟مگه نه اينکه تربيت قبل از بارداري شروع مي شه.ببخشيد زياد حرف زدم.