با سلام.از برنامه خوبتون در خصوص مهرباني ممنونم.پدري دارم که هيچگاه من را در اغوش نگرفت . نبوسيد و مهرباني را يادم نداد. تاقبل از ازدواج باور نمي کردم که مرد ها هم مهربان ميشوند .الان به من ميگويد به خانه ما نيا .گويا بعد از ازدواج ديگر من را نميخواهد . اقش کرده ام و واگذارش کرده ام به مولا علي . چقدر بي محبت و نامرد است . بگوييد چگونه ميتوانم به او محبت کنم و دوستش بدارم؟
شهاب مرادی سلام/ در پاسخ نامهربانی، مهربانی کردن هنر است
و اگر مهربانی نمی کنی نامهربانی نکن
اگر نامهربانی می کنی لااقل در دل او را ببخش
و حتی اگر در دل نمی بخشیدش و مهربانی نمی کنید اصلا نباید به او توهین کنید
حالا حتی اگر این قدر حالت بد است و می خوای به پدرتون توهین کنید با دیگران از جمله من باید با نزاکت صحبت کنید.
منظورم این است که یادآوری کنم شما چندین گاردریل و مانع و سد و دیوار و ... را با تریلیِ خشم رد کرده ای و ادعای عاق کردن هم داری. رضای خدا در رضای والدین است.
با مهربانی و صبر و توسل به صدیقه طاهره سلام الله علیها تلاش کن پدرت را از خودت راضی کن حتی اگر با او معاشرت و مراوده و رفت و آمد نداشته باشید؛ مهم رضایت او از شما و احسان شما به اوست.
