با سلام خدمت اقای مرادی. ممنون که تا حالا به هیچ سوالم جواب ندادین.درسته بازم اعتقاد دارم که شما اصلا مجبور به جواب دادن نیستید ولی با دیدن پاسخ های شما به افراد دیگه کمی حسودیم می شه. واقعا کشور ما به افرادی مثل شما واقعا نیاز داره این رو از ته دل می گم. کاش همه روحانیون مثل شما باشند. من با اجازه شما سوالم رو مطرح می کنم و این بار دیگه منتظر جواب هستم. سوال: کاملا خصوصي: من پسري 22 ساله هستم دانشجوي سال 3 کامپيوتر.مدتي پيش دوستام فقط براي شوخي و سرگرمي يکي از دختر ها رو برام نشون کردند. البته همين طوري. و من هيچ احساسي نسبت به اين دختر خانم نداشتم. تا اينکه يواش يواش حس کردم يه احساسي نسبت به اين دختر خانم پيدا کردم. نمي دونم اسمش چي هست ولي فکر کنم همون دوست داشتن باشه. ولي چون من از يک خانواده ي مذهبي هستم از اين جور احساس ها تقريبا مي ترسم. از طرفي بعد از مدتي ديگه اون احساس رو نسبت به اون دختر نداشتم البته بود ولي کمتر شد. چون چند تا از هم کلاسي ها هم در فکر اون دختر بودند.و من ناراحت شدم.البته از خودم.يعني چطور ممکنه همه به اون دختر علاقه مند بشن و عشق همشون پاک باشه.البته مطمئن هستم عشق خودم پاک بوده.آقاي مرادي ما 2 جور وصلت داريم. يکي اينکه به مادر مي گيم بره و برامون يکي رو پيدا کنه و يا اينکه خودمون عاشق يه دختر مي شيم.هر کدوم از اين روش ها ضرر و سود خودشون رو دارند.من با روش اول بيشتر مخالف هستم که مادر بره پيدا کنه چون در اين روش فکر مي کنم اصلا بين دختر و پسر اون رابطه ي خوب و عاشقانه نباشه. از طرفي هم مي دونم که عاشق شدن هم اشکال داره. چون عقلي در کار نيست.حالا موندم که چي کار کنم.آيا در مورد اون دختر خانم تحقيق کنم يا نه؟ آيا هنوز بايد صبر کنم؟ همچنین خواهش دارم در مورد راه های بهتر شناختن همسر آینده رو در برنامه مردم ایران سلام مطرح کنین همه می گن باید خوب تحقیق کنیم اما هیچ کس نمی گه چطور؟ با چه روش های ؟ خواهش مي کنم اين دفعه جواب من رو بدين. ممنون مي شم. خداحافظ