سلام عليکم. حاج آقا جوان 24ساله اي هستم دانشجو مقطع کارشناسي سال آخر. يک ازدواج نا موفق داشتم که زمينه شروعش دوستي بود اما در دوران عقد بهم خورد به علت تغييرات خواسته هاي دختر و تحول عجيب عقيدتي و پوششي ايشون بعد از رفتن به سرکار. مدتيه به علت تحصيل بيکارم .ضمنا وبلاگ نويسم و مدتيه به يک دختر مذهبي که جزو لينک هام هستند به شدت علاقه مند شدم! از آنجا که اعتقادات مذهبيم تقويت شده هيچ ارتباطي با ايشون ندارم و تمايلي به برقراري ارتباط به شکل دوستي ندارم چون عبس و گناه ميدونم اين عمل رو ! اما تمام مطالبشونو ميخونم و کامنتهاشونو براي ديگران رو هم چک ميکنم. اين موضوع شده جزو کار هاي غير ارادي روزانه من چون علاقه شديدي به ايشون دارم به علت شخصيت به شدت خاص و وقار و رفتار ايشون در فضاي مجازي و برخورد با مرد ها که به شدت سنگين هستند . از نظر عقايد مذهبي هم اين يکسال که ميشناسمشون با هم يسان هستيم.ايشون 19سالشون هست و امسال به دانشگاه امام صادق رفتند من تا اونجا که جا داشت تحقيق کردم از ايشون و شايد افراطي گونه هر جا نشوني از ايشون بوده در فضاي مجازي رفتم و چک کردم.ايشون هم روي نوشته هاي من نظر ويژه اي دارند و تمام مطالبم رو ميخونند.هر زمان که مطلي مينويسم کامنت ميگذارند و دلگرم ميشم ! خلاصه عرض کنم حاج آقا فکرم و ذهنم شده ايشون! از يک طرف روي صحبت با خانواده هم ندارم به خاطر ازدواج نا موفقم! حياي زيادي دارم و از طرفي کار ندارم و تحصيلم تمام نشده و کنکور ارشد هم پيش رومه در ضمن خدمت هم نرفتم! اما خب علاقه رو چه کنم؟! ترس از فقدان ايشونو چه کنم؟ بار ها تصميم گرفتم به مادرم بگم شماره منزلشونو ازشون بگيرن و صحبت کنن اما نتونستم به دلايلي که عرض کردم !! به نظرتون چه کاري بهترينه؟! صبر کنم يا برم جلو و يا بيخيال شم ! ميشه کمکم کنيد؟ بدجوري گرفتارم و مشوش صحبت هاي شما بدجوري آروم ميکنه آدمو ممنونم يا حق