سلام. فردزودرنجي هستم وباكوچكترين چيزي گريه ام ميگيرد واين باعث ميشود كه مورد تمسخر قرار بگيرم ودر اين مواقع خيلي عصبي ميشوم وحرمت را ميشكنم لطفا مراراهنمايي كنيد كه چگونه جلوي عصبانيتم را بگيرم. خواهش ميكنم لااقل شما به درددل من گوش دهيد واگر توانستيد مرا راهنمايي كنيد . درتكميل آنچه كه برايتان فرستاده بودم بايد بگم حرمت شكني هايي كه گفتم تنها از جانب من نيست . من از علاقه ي فراوان خانواده ام نسبت به خودم خبر دارم وآنها هم ميدانند كه من به آنها خيلي علاقه دارم اما احساس ميكنم ما زبان هم را نميفهميم يا شايد هم نميخواهيم بفهميم من ميگم احترام بايد دوطرفه باشد ولي آنها ميگويند اگه ما به تو حرف زشتي ميزنيم تو نبايد جواب ما را بدهي البته بايد بگويم اين حرمت شكني هيچ وقت به پدر ومادرم نبوده ومشكل من با خواهرانم است كه تفاوت سنيمان 8 سال است آنها مدام ميگويند تو به ما احترام نميكني . اگر بخواهيم در جمع با تو حرف بزنيم ميترسيم كه تو آبروي ما را ببري اما من هيچوقت تو جمع آبروي آنها را نبردم.مگر در جمع خانوادگي كه متاسفانه دامادها هم حضور دارند . آنها ميدانند كه من از گير دادن زياد خوشم نمياد اما آنها مدام به من گير ميدهند و ميگويند خواهر هاي ديگران را ميبينيم حسرت ميخوريم كه چرا ما اينطور نيستيم. آنها مرا بداخلاق ميدانند در حاليكه ميبينند تا زماني كه به من گير ندهند شوخترين آنها من هستم جالبتر اينجا است كه در دوستانم منو به عنوان يك فرد خوش اخلاق ميشناسند. باور كنيد بيشتر لباسهايي كه ميپوشم به سليقه ي آنها خريده شده واگر سليقه ي آنها را قبول نداشته باشم به من ميگويند تو اصلا تيپ نميزني برو فلاني رو نگاه كن چه تيپي ميزنه و راه ميره . به نظر شما من چطور به آنها بفهمانم كه من هم وجود دارم. من هم احساس دارم مثل هر نوجوان و جوان ديگري دوست دارم از من تعريف بشه نه اينكه راه به راه ديگري را به رخ من بكشند.ازتون خواهش ميكنم گرهي كار مارا باز كنيد . ازاينكه وقتتون را در اختيار من گذاشتيد خيلي ممنونم و منتظر جوابم هستم . خيلي ممنون