يه روز دلي با عشق و صميمت خودش همه رو به دنيايي سعادت مي کشوند اما ذهني که دچار لجني از خيال هاي پوچ واهي شده لجن زاري که منو که با اون روحيات و عشق درون به اوج مي رسوند الان به زير فرش کشيده شده. همه حرفا قشنگ، همه نگاها قشنگ اما کو اون انسان قشنگ که خدا تو دلش خونه اي مهربوني و انسانيت داره آره انسانيت من خودم ...هستم و ... اما چطور شده که تو لجن زاري از خيال غرق شدم تا شايد براي زندگي ديگر زيبا شوم به اميد ديدن انسانيت الهي