سلام خسته نباشيد .
نمى دونم چرا جواب نامه قبلى من را نداديد ، شايد حس کرديد که من در نهايت عصبانيت آن نامه را نوشتم . دوباره و با کمال آرامش نامه ام را تکرار مى کنم .
( خصوصى )
من واقعا\\\" تعجب مى کنم که چرا مى گن بهشت زير پاى مادران است .اين جمله نبايد عمومى به کار برده بشه ، به نظر شما هر کسى که بچه اى را به دنيا آورد ميشه اسم مادر روش گذاشت به نظر من که اين کار توهين به مادران واقعى و دلسوزه .... ... ...
از شما خواهش مى کنم که ما را راهنمايى کنيد چون ما جز خدا و شما هيچکس را نداريم .
خيلى خيلى ممنون و سپاسگذارم .
يا على
شهاب مرادی سلام/ ما همیشه نمیتوانیم آدمهایی را که با آنها زندگی میکنیم تغییر دهیم. اما در روابط با آنها میتوانیم رفتارهایشان را پیش بینی و کنترل کنیم.
یکی از واقعیات زندگی شما مادری است با خصوصیاتی که توصیف کرده اید(که فرض می کنم کاملا درست ترسیم کرده اید.)
شما میتوانید با شناختی که از مادرتان دارید موقعیتها را تا حدودی کنترل کنید:
- در حد توانتان حساسیتهایش را در نظر بگیرید.
- خشم او را تحریک نکنید.
- با احترام و محبت با او رفتار کنید.
- جایگاه او و جایگاه پدر را محترم بدانید و به جای ارزیابی پیوسته کارکرد آنها، به جایگاه و شآن آنها و لزوم رعایت احترامشان فکر کنید.
- با انجام فعالیتهای سازنده و آرامش بخش مثل ورزش تنش ها و عصبانیتهای خود را نیز کم کنید.(هر چه ورزش پرتحرک تر، بهتر)
- دائما در ذهنتان رفتارهای او را تحلیل نکنید و او را با دیگران مقایسه نکنید.
- توجه به نکات مثبت شخصیت و رفتار ایشانرا بر خود واجب کنید و در ازای آن به خود امتیاز بدهید.
خود شما نیز از این قبیل رفتارها اجتناب کنید تا در آینده مادری مهربان برای فرزندانتان باشید.
این پیام را برای دوستانتان ارسال نمی کنید؟
