در ادامه ی چند نکته از چین:
 روز اول از فرودگاه بزرگ، ساده و زیبای اروم چی؛ مرکز استان مسلمان نشین سین کیانگ، عازم شانکهای بودیم. وقتی سوار هواپیمای بویینگ شرکت CZ شدیم -صندلی من یک ردیف مانده به آخر بود- و آماده پرواز شدیم که پس از حدود نیم ساعت با یک اعلام کوتاه معلوم شد پرواز تاخیر دارد و مجموعا حدود دوساعت و نیم در هواپیما بودیم تا موتورها روشن شد.
اما در مدت ابداً کسی اعتراض و حتی غرغر نکرد و چینی های مسافر همه آرام نشسته بودند و بی تابی و نگرانی هم نداشتند. در حالی که چین بیش از 2000 هواپیما دارد و تحریم هم نیست و مشکلات عدیده هواپیمایی ما را هم اصلا ندارند. (شاید کمتر کسی در ایران معضلات عدیده شرکت های هواپیمایی ایران را نداند و حتما شنیده اید که اخیرا در 7 مقصد اروپایی به هواپیماهای ایران سوخت نمی دهند.)
گذشته از این که مردم شرق آسیا به این آرام و صبور بودن معروف هستند و این خصلت برای سلامت فرد و اجتماعشان نافع است اما این خاطره را بهانه ای قرار دادم برای توجه دادن به یک واقعیت تلخ فرهنگی:  شاید چون عادت کرده ایم کمتر احساس می کنیم که برخی از ما اساسا و دائما به صورت فرهنگی و گویی ناخواسته "حق به جانب" هستیم و به صورت گزینه پیش فرض و دیفالت، همیشه حق با ماست و طرف مقابل هر که می خواهد باشد، مقصر است حتی خود خدا! ((العیاذ بالله))
لطفا به جای تحلیل نابجای سیاسی و یا فرافکنی، این مسئله را در روابط خودتان، منصفانه بررسی کنید. مثلا در روابط خانوادگی و فامیلی، روابط کاری و معاملات، دعواها و دلخوری های خودتان از افراد گوناگون.
اگر می بینید که اتفاقا همیشه حق با شما بوده، به جاست نگران شوید و این روحیه را آغازی برای بسیاری از تلخی ها و گسست ها و شکست ها بدانید.
اگر کسی سوال کند چرا من از دیگران طلبکارم؟! از همه، از پدر، مادر، همسر، فرزند، از معلم و شاگرد و... خلاصه از همه؟! باید ریشه اش را در کمرنگ شدن انصافش جستجو کند. 
"انصاف" و "همدردی با دیگران" نقطه مقابل این خُلق ناپسند است و حضرت امیرالمومنین سلام الله علیه، نظام دین را در اجتماع بر این دو پایه استوار می دانند و فرموده اند: نظامُ الدِّینِ خِصلَتانِ؛ انصافُکَ مِن نَفسِکَ و مُواساةُ اِخوانکَ
انصاف بسیار مهم است و همان مفهوم ساده ی انصاف که خودت را جای دیگری بگذار و  "هرچه برای خود می پسندی برای دیگران هم بپسند و هرچه برای خودت نمی پسندی برای او هم نپسند" یکی از ارکان اساسی جامعه سالم و پویاست و در حِکَم نهج البلاغه در بیان تفسیر واژگان آیه مبارکه "انَّ اللهَ یَأمُرُ بِالعدلِ و الاحسانِ" فرموده است: [در این آیه] عدل یعنی انصاف!
خوب است هرکس از خودش شروع کند.