يکشنبه , ۲۴ دی ۱۳۸۵ ساعت ۰۶:۰۶ منتشر شده در سپس پيامبرخدا گريست على عليه السلام پرسيد اى رسول خدا چرا گريه مي كنيد؟ فرمود اى على مى گريم بر مباح شمردن خون تو در اين ماه. تا آنجا كه رسول خدا فرمود اى على كسى كه تو را بكشد بدون ترديد مرا كشته و كسى كه با تو دشمنى ورزد در حقيقت با من دشمنى ورزيده است و آن كه به تو ناسزا گويد مرا ناسزا گفته زيرا تو براستى به منزله جان من هستى روح تو از روح من است و سرشت و طينت تو از طينت من است. همانا خداوند من و تو را با يكديگر آفريد و با هم برگزيد، مرا براى نبوت اختيار كرد و تو را براى امامت. پس هر كس امامت تو را انكار كند نبوت مرا انكار كرده است.
مباهله اتفاقي است كه اتفاق نيفتاد و اهميت آن نيز در همان است زيرا مسيحيان نجران رسول خدا و اهل بيت اورا ميشناختند (يعرفونه كما يعرفون ابنائهم) و به رغم لجاجت هايشان ، به هيچ وجه حاضر نشدند مورد نفرين فاطمه ي اطهر قرار بگيرند حاضر شدند جزيه پرداخت كنند ...